[UPDATE: Είδα αυτό. Χάθηκε να μου κάνουν κι εμένα ένα τέτοιο party;]
«You say you want a revolution? Well… we’ve got one.»
Satoru Iwata, Nintendo E3 2005 Conference
Η εταιρία που έγινε συνώνυμο των video games επαναστατεί!
Αλλά καλύτερα να ξεκινήσουμε με μια ιστορία:
Kάποτε ήταν η Sega και η Nintendo. Ήταν και τα video games μαζί τους. Ζούσαν όλοι μαζί, αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι. Είχαμε Genesis, NES, SNES, Mega Drive, Saturn, Nintendo 64. Είχαμε και video games: Sonic the Hedgehog, Super Mario Bros, Donkey Kong, Shenmue, Panzer Dragoon Saga, The Legend of Zelda, Castlevania, Metroid Prime, Earthworm Jim, Final Fantasy, Lylat Wars, Street Fighter, Mortal Combat, Virtua Fighter, Ultima και τόσα άλλα που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή ή που δεν έχω προλάβει να πάιξω. Τα γραφικά δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό: 2D φσυικά με πολύχρωμα pixels ενωμένα το ένα με το άλλο να πηδούν εδώ κι εκεί. Όμως η διασκέδαση ήταν απερίγραπτη. Θυμάμαι μια μέρα να γυρίζω από το σχολείο (δημοτικό) με χάλια όρεξη, δημοτικό πήγαινα ακόμη. Θα σας γελάσω, ή ξύλο είχα φάει ή η Βασσιλική (ο έρωτας του δημοτικού) μου είχε ξαναπεί ότι θέλει τον Άρη (ο αντίζηλος και κολλητός :P). Κλαίγοντας λοιπόν και χωρίς να εξηγήσω σε κανέναν τίποτα έφαγα μεσημεριανό και πήγα για μεσημεριανό ύπνο. Ο πατέρας μου, οδηγός ταξί, έλειπε στην Αθήνα και θα γύριζε το απόγευμα. Κατά τις 7 (θυμάμαι αρκετές λεπτομέρειες) ξυπνάω και στο σπίτι δεν ακουγόταν τίποτα. Πηγαίνω στο σαλόνι: o πατέρας μου στον καναπέ κρατούσε ένα joystiq. Ακολουθώντας το καλώδιο, που οδηγούσε ακριβώς κάτω από την τηλεόραση (την είχαμε σε έπιπλο), είδα ένα γκρι κουτί. Το κουτί ήταν το NES και όλο το περιστατικό ήταν η πρώτη μου επαφή με τα video games. Περιττό να σας πω πως έκατσα δίπλα του, τον έβλεπα να παίζει Super Mario και ξέχασα κάθε μου στεναχώρια (κοινώς αποβλακώθηκα!). Tο περιστατικό αυτό εξηγεί και το ότι είμαι φανατικός Nintendo. Σα να ερωτεύτηκα την Ninty και να ξέχασα τη Βασσιλική…! 😀
(Θώμη μην κατσουφιάζεις, είσαι πάνω από τη Nintendo… :))
Όμως όπως σε κάθε παραμύθι, έτσι και σ’αυτό, υπάρχουν και κακοί: τρισδιάστατα και επιβλητικότατα γραφικά πήραν τη θέση του gameplay, διψήφια frames per second αντικατέστησαν τα μικρά μας pixels, φτηνές, κακές αντιγραφές και καταναλωτισμός εκεί που κάποτε υπήρχε μεράκι κι έμπνευση. Καλίγραμμες καλονές και υπερεξοπλισμένοι στρατιώτες έδιωξαν τον Sonic, τον Μάριο και την Peach. Ήρθαν, αρχικά, μ’ένα μεταφορικό μέσο που ονομάζοταν Sony και στη συνέχεια μ’ένα άλλο που το έλεγαν Microsoft. Βεβαίως μαζί τους ήρθαν και μερικά καλά video games, από αυτά που εμπεριείχαν νέες εμπειρίες, περισσότερο ψυχαγωγία παρά διασκέδαση, από αυτά που θα τα παίζουμε σε μερικά χρόνια και θα λέμε ιστορίες για την τάδε πίστα, για το πόσο πολύ είχαμε κολλήσει σ’ένα σημείο και πόσο εύκολο ήταν τελικά, για το γέλιο που ρίξαμε με τους φίλους μας.
Για χρόνια όλα ήταν σχετικά ομαλά. Όλο και περισσότερα εντυπωσιακά στοιχεία έκαναν την εμφάνισή τους. Πλέον αγοράζοντας μια κονσόλα μπορούσες ν’ακούς μουσική και να βλέπεις dvd. Δε μπορούσες να ζήσεις τα παιχνίδια αλλά τουλάχιστον είχες ένα «περίπου-κονσόλα-και-περίπου-media-center» σπίτι σου.
«The graveyard of any industry is filled with the headstones of companies who decided to keep doing things the same old way. Playing only on the margin, making things just a little bit better. That strategy works….for a while, but ultimately it’s fatal. Over the years our industry has come to accept progress simply by what’s on the screen.» –
Reggie Fils-Aime, Nintendo E3 2006 Press Conference
Ώσπου μια μέρα τα video games δεν άντεξαν. Έπρεπε κάτι να γίνει, ο κόσμος είχε γεμίσει με…σκουπίδια. Σ’ένα από τα μυστικά συμβούλια των video games (που λαμβάνουν χώρα μια φορά στο τόσο) πάρθηκε μια σπουδαία απόφαση: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Τα παιχνίδια θα επαναστατούσαν. Όλα στράφηκαν στη Nintendo, την τελευταία τους ελπίδα.
Κι έτσι…εγένετο Wii!
«You came to LA this week to peek into the future. But if all you want is next generation, you’re in the wrong place. Because what you’ll see from Nintendo is not just ‘next’. Instead, it’s what’s absolutely new. What we’re unveiling is the next leap in gaming; to a place where playing is no longer just about looks, it’s about the feel. Where it’s no longer confined to just the few – it’s about everyone. And most of all, the next leap is not about what you see, because what you see is not always what you get. The next leap is about playing, because playing is believing.»
Reggie Fils-Aime, E3 2006 Press Conference Opening Comments
Η Nintendo επαναστατεί (και προσπαθεί να «αναστηθεί» για τα καλά). Tα video games επαναστατούν (και προσπαθούν να σωθούν).
Κι εγώ το μόνο που κάνω είναι να βλέπω εικόνες σαν αυτήν…:
…και να χαμογελάω!
Wii ARE BACK.-
Ιδιορυθμίζοντας 